İlk at türleri, orta Asya’nın iklimi ile koşullarına çok iyi uyabilen Prezewalski ile Tarpan atlarıydı.
Moğollar bugün hala Prezewalski atı yetiştirmektedirler. Eldeki kaynaklardan anlaşıldığına göre, at ilk kez M:Ö. 3000 yıllarında orta Asya’da evcilleştirilmiştir. Ancak, kimi kaynaklar, M.Ö. 3000 yıllarından önce de Ön Asya’da evcil at yetiştirildiğini belirtiyor. Anlaşıldığına göre, at Ön Asya’ya yine Orta Asya’dan, göçlerle gelmiştir. İnsanlar, çeşitli tabiat koşulları altında at ırklarından kendi ülkelerine en uygun olanı ıslah etmeye çalışmışlar, bu amaçla yapay yetiştirme yollarıyla, yüzyıllardan beri yeni at ırkları üretmeyi başarmışlardır. Atlar, genel olarak, sıcakkanlı (doğu atları), soğuk kanlı (batı atları) olmak üzere iki büyük bölüme ayrılır.
- Sıcakkanlı atlar; genellikle binek için elverişli, canlı, sinirli yaradılışlı hayvanlardır kemikleri ince, gövdeleri narindir. Yükseklikleri, uzunluklarına eşittir. Bu tür atlar, Suriye, Arabistan, Türkiye, İran, Türkistan’da birde kuzey Afrika ülkelerinde yetişir. Başlıca türleri şunlardır: Arap atı. – doğu atlarının en önemlisidir. Orta Asya ile Anadolu’dan Arabistan’a geçen Türk atlarından üremiştir. Anayurdu Suriye ve Arabistan olmasına rağmen, uygun iklim koşulları altında başka yerlerde de yetiştirilebilir. İyi bir Arap atının vücut yapısındaki uygunluk ilk bakışta göze çarpar. Baş küçük, bakışlar canlı, boyun yüksek, kulaklar sivri, ufaktır. Sırtla bel kısa, sağlam, sağrı uzun, kuyruk tutuşu yüksektir. Vücut çizgileri genellikle yuvarlaktır. Derisi ince, tüyleri, yelesi yumuşak, parlaktır. Cidagu (Sırtın en yüksek noktası) yükseklikleri, ortalama olarak, 130 – 150 santimetre arasında değişir. Çok dayanıklı bir hayvan olan Arap atı 24 – 48 saat su içmeden yol alabilir. Bugün Arabistan’daki Arap atları tip bakımından büyük karışıklığa uğramışlardır. Bir çok soyları vardır. En tanınmışları Seklav-i Cedran, Ümm-i Ürküb Essüveymet-üs Sabbah Küheylat-ül acüz, Übeyyet Üş-şerrak soylarıdır. Yurdumuzdaki çifteler, Sultansuyu, Karacabey ile özel haralarda, çok sayıda safkan Arap atı yetiştirilmektedir. Bu atlar hem damızlık hemde yarış atı olarak kullanılır. İngiliz atı. – Yapay olarak yetiştirilmiş bir at ırkıdır. Hem binek, hem koşu atı olarak kullanılır. İlk olarak 17. yüzyılda türetilmiş se de, tipik biçimini 18. yüzyılda almıştır. İngiliz atında baş kuru, soylu, gözler iri, canlı, sırt ve bel kısa, geniş, bacaklar kuru, kuvvetli olur. Cidagunun yerden yüksekliği 165 – 160 santimetre arasında değişir. İngiliz atı, duruşuyla olsun, yürüyüşüyle, koşusuyla olsun, her şeyiyle koşmak için yaratıldığını belli eder. Bugüne kadar hız ile atlama bakımından en iyi verim İngiliz atlarından alınmıştır. Dünya’nın her yerindeki at yarışları, esas olarak İngiliz atları arasında düzenlenir. Bu at ırkı bir çok ülkelerde de başka at ırklarını ıslah etmek amacıyla, damızlık olarak kullanılır. Yurdumuzda da at yarışlarında koşturulmak üzere bir çok hara da iyi cins safkan İngiliz atları yetiştirilmektedir.
- Soğuk Kanlı Atlar: Genellikle, iri, kalın gövdeli, ağır hayvanlardır. Çoklukla, tarımda, yük çekme gibi ağır işlerde kullanılırlar. Belçika’da Flaman, Brabant, Ardenne gibi tipleri, Fransa’ Percheron, Boulonnais, Bretagne, İngilter’de Shire, Clydestale, Suffolk gibi soyları da tanınmıştır. Her ülke kendi atlarını ıslah edip, ihtiyacına en elverişli cinsleri elde etmeye çalışır.