Işık dalgalarının momentumu (hareket miktarı, yani kitle ile hız çarpımı) olduğuna göre bir maddenin zerreleri de dalgalar gibi harekete eder mi? Bu sorunun hayret uyandıran cevabının 1924 yılında Fransız fizikçisi Louis Broglie vermiştir.
Broglie, her cismin bir dalgası olduğunu ve bu dalga boyunun cismin momentumuna göre değiştiğini ileri sürdü. Momentum büyüdükçe dalga boyu kısalır diyordu. yalnız cismin kitlesi (burada momentum), çok küçük olduğu zaman maddenin dalga boyu ölçülebilecek kadar büyük olur.
Bu teori, Amerika’da C.J. Davisson ve L.H.Germer ile İngiltere’de Sir george Thomson’un yaptıkları deneylerle Doğrulandı. Bu deneylerde bir nikel kristalinin bir elektron ışın demetini yansıtabildiği ve “kırınım örneği” (difraksiyon) verdiği görüldü.
Kırınım örneği ışıkta çok olur. Bu birbirini besleyen ya da yok eden dalgaların araya girmesinden meydana gelen bir olaydır.. Kırınım, ışığın dalga hareketinin bir delili olduğuna göre, elektron demetinin kırınımı da hareket eden zerrelerin aynı zamanda”dalgamsı” özellikler gösterdiğinin ispatıdır. Bundan başka elektron demetinin dalga boyu ölçüldüğü zaman, Broglie’nin teorisinin doğruluğu ortaya çıktı ve kabul edildi.