Dalyanların, başlıca iki türü vardır) 1) Denizlerde kurulanlar;; 2) Tatlı sularda kurulanlar. Deniz dalyanları, kıyıdan bir kaç yüz kulaç açıkta, tatlı su dalyanları ise göllerin, nehirlerin ağzında bulunur.
Her dalyanın, dört yanı ağlarla kapatılmış bir tuzak kesimi vardır. Bu bölümün açık bir yeri bulunur. Buna «dalyanın ağzı» denir. Çoğu kez, dalyanın ağzıyla kıyı arası, düz bir ağla kapatılır. Buna da «kıyı germesi» adı verilir. İki dalyanın ağzını kapatan germeye de «ara germesi» adı verilir. Dalyanın ağzından açık denize doğru uzanan germeye ise «deniz germesi» denilir.
Balıklar, bu germelere vardıkları zaman, öteye geçemezler. Germe boyunca giderek, dalyanın tuzak bölümüne girerler. Kimi dalyanların bu kısmında ayrı bir bölme daha vardır. Bu bölmelere «hazne» denir. Haznelerin, gene ağdan kapakları vardır. Kimi dalyanların ağzında da, güvenlik tedbiri olarak, bir «alberaber» ağı bulundurulur. Bol balık gelir de, bunların bir kısmı ağızda kalacak olursa, dalyan reisi, «alberaber» emrini verir. Bir kaç balıkçı, bu kayığa atladıkları gibi hemen bu alberaber ağını çekmeye başlarlar. Böylece, dalyanın ağzını kapamış olurlar. Sonra da, türlü yollarla gürültü çıkararak, balık sürüsünün dalyanın içerisine girmesini sağlarlar. Dalyanların ağzında birde gözetleme yeri bulunur. Reis, buradan, sürekli olarak suları gözetler. Gözetleme yeri, kalın bir seren üzerinde dir. Yüksekliği, büyük dalyanlarda, 15 metreyi bulur. Yaz dalyanları nisan ayında kurulur, Ağustosun 15’inde kaldırılır. Kış dalyanları da Ağustos’ta kurulup Şubat’ta kaldırılır.