Asit ve bazların özellikleri:
Bu iki grup kimyevi maddenin, ortak bir özelliği vardır. İkisi de değdikleri cisimleri aşındırır ve kuvvetli eriyik haldeyken deriyi yakarlar.
Asit çökelti halindeyken bir bazla birleşince tepki yaparak asit tuzu ve su haline gelme özelliği gösterir. bazı asitler kuvvetlidir (mesel nitrik asit, hidroklorik asit), bazıları da zayıf ve daha az aşındırıcıdır (mesela borik asit, asetik asit).
bazı bazlara alkali adı verilir. Bunlar yakıcıdır, kırmızı turnusol kağıdının rengini maviye çevirebilir ve suda eriyebilirler. Asitleri tesirsiz hale koyarak (nötralize ederek) tuz ve su meydana getiriler. En çok kullanılan bazlar amonyum hidroksit (amonyum ruhu), kalsiyum hidroksit (sönmüş kireç) ve sodyum hidroksit (yakıcı soda) dır.
Asidin bazla karıştırılınca tuz ve su meydana getirmesini basit bir örnekle ifade edelim. Yemeklerde kullandığımız adi tuzu (sodyum klorür) hidroklorik asit (tuz asidi) ile sodyum hidroksiti karıştırarak elde edebiliriz.
Kullanıldıkları alanlar:
Asitler, kullanılması güç hatta tehlikeli olmalarına rağmen bir çok teknik işlerde çok gereklidir ve bir çok araçlarda da kullanılır. Mesel eritilmiş sülfürik asit, akümülatörlerin doldurulmasında kullanılır. Matbaacılar nitrik asidi, şema ve resim levhaları üzerindeki “beyaz gölgelerin” (istenmeyen kısımların) yakılıp çıkarılmasında kullanılırlar. başka kuvvetli asitler de mühendisler tarafından demir putreller, kazanlar vb monte edilmeden önce üzerindeki pasın temizlenmesinde kullanılır. Çok zayıf bir asit olan borik asit ise doktorlar tarafından hasta gözlerin banyo edilmesinde kullanılır. Sitrik asit (limontuzu) keklere ya da alkolsüz içkilere limon tadı vermek için katılırlar. Asitlerin endüstri ve günlük hayatta kullanıldığı yerler sayılmakla bitmeyecek kadar çoktur.