Irak’ın başkenti, (2007 verilerine göre Nüfusu; 7.145.470). 33°26’kuzey enlemi, 44°23’doğu boylamı üstünde bulunan Bağdat, gelişmesini, sulak zengin Mezopotamya ovasının merkezinde yer almasına ( bu bölgede birbirinden yalnızca 40 km. uzaklıkta bulunan Dicle ve Fırat ırmakları kolaylıkla aşılabilir), aşağı Irak bataklıkları dışında ve Zağros dağlarını aşan İran’a geçişi sağlayan Diyale vadisinin ağzında kurulmuş olmasına borçludur. Bu konumuyla Bağdat, tarihte Akdeniz’e, Basra körfezine ve İran’a giden bütün akarsu ve kervan yollarının kavşak noktasını oluşturmuştur. Buna karşılık, yerleşme alanları pek elverişli değildir: Düz ve pek yüksek olamayan (32-45 m) bir alan üstünde kurulmuş olması, Samerra barajının yapılmasına (1955) kadar, Dicle ırmağının neden olduğu su baskınlarının tehditi altında yaşamasına yol açmıştır. En eski çağlardan bu yana, Ortadoğu’nun bu stratejik noktasında birbiri bir çok kent kurulmuştur: Sümer; Babil; Selefkiye (Seleukeia); Ktesiphon. Bağdat 762 yılında El Mansur’un buyruğuyla yaptırılmış ve gene onun tarafından Abbasi halifeliğinin başkenti yapılmıştır, böylece, kısa sürede bir milyonu aşan nüfusuyla İslam dünyasının merkezi olmuştur. Halife Harun-ür Reşid ve el-Memun dönemlerindeki parlak kültür yaşamı ve yoğun ticaret etkinlikleriyle 9. 10. yüzyıllarda olağansütü bir canlılık kazanan kent, çoğalan halife saraylarında Dicle’nin batı kıyısından doğu kıyısına doğru yayılmış ama, 1258’de Hulâgu Han tarafından, 1392 yılında Timur tarafından yerle bir edilmiştir. Sonradan İran’a bağlanan (1508) bağdat 1534’de Kanuni Sultan Süleyman tarafından Osmanlı topraklarına katılmış, Birinci Dünya savaşına kadar Bağdat eyaletinin merkezi olmuş ve Lozan anlaşmasına kadar hukuken Osmanlı devletine bağımlı kalmış, 23 Ağustos 1928’de kurulan Irak Krallığının ve 14 Temmuz 1985’te kurulan Irak Cumhuriyetinin merkezi olmuş, 1991’de Körfez Savaşında, yoğun bombardımandan çok büyük zarar görmüştür.
